Κλάδοι Τέχνης

 Οι 4 διασημότεροι ζωγράφοι στην ιστορία, όπου είναι ιδιαίτερα ταλαντούχοι. Οι περισσότεροι από αυτούς, το ταλέντο τους τουλάχιστον αναγνωρίστηκε μετά τον θάνατο τους. 

1ος : Κλωντ Μονέ (1840-1926)Ίσως ο πιο σημαντικός εκπρόσωπος του κινήματος του ιμπρεσιονισμού. Τα έργα του, τα οποία συχνά απεικονίζουν τοπία με θέματα εμπνευσμένα από τη φύση, δίνουν συχνά περισσότερη βαρύτητα στην εντύπωση που δημιουργούν τα χρώματα παρά στην ακριβή απόδοση των μορφών.

2ος:Βίνσεντ Βαν Γκογκ (1853-1890)Δύσκολο να μην κατατάξει κανείς τον εν λόγω καλλιτέχνη ανάμεσα στους πιο αδικημένους, όσο τουλάχιστον ήταν εν ζωή. Αν όντως την ευφυία και την παράνοια δεν τις χωρίζει παρά μία λεπτή γραμμή, ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ φρόντισε να την περάσει αρκετά νωρίς στην καριέρα του. Ωστόσο, η επίδραση του στα μεταγενέστερα κινήματα του εξπρεσιονισμού, του φωβισμού αλλά και εν γένει της αφηρημένης τέχνης, θεωρείται καταλυτική.

3ος: Γιοχάνες (1632-1675)Το πλέον γνωστό έργο του είναι το "Κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι" (περ. 1665). Κατά το μεγαλύτερο ποσοστό οι πίνακές του προσαρμόζονται στην κυρίαρχη τάση της ολλανδικής ηθογραφικής ζωγραφικής, σύμφωνα με την οποία έπρεπε να καταδικάζονται η αμαρτία και τα ανθρώπινα πάθη, με απώτερο στόχο τη διαπαιδαγώγηση και την ανάδειξη της «ενάρετης» ζωής. Για τα δεδομένα της εποχής του ολοκλήρωσε πολύ μικρό αριθμό έργων, περίπου πενήντα από τα οποία τριάντα πέντε έχουν διασωθεί.

4ος: Δομήνικος Θεοτοκόπουλος (1541-1614)Kρητικός ζωγράφος, γλύπτης και αρχιτέκτονας της Ισπανικής Αναγέννησης, ο οποίος έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του μακριά από την πατρίδα του, δημιουργώντας το κύριο σώμα του έργου του στην Ιταλία και στην Ισπανία. Υφολογικά, η τεχνοτροπία του Ελ Γκρέκο θεωρείται έκφραση της Βενετικής Σχολής και του "Μανιερισμού" όπως αυτός διαμορφώθηκε στο δεύτερο μισό του 16ου αιώνα. Ωστόσο, το ύφος του χαρακτηρίζεται από προσωπικά στοιχεία, προϊόντα της τάσης του για πρωτοτυπία.